آسمان اشک نریز

که زمین سیراب است

نان گران است ولی

جان ارزان.

{تن عریان ارزان.}

چشم میراث تماشاست ولی

چشم حیران ارزان.

چاره ی کار بریدن ز همه عاطفه هاست

وگر این است که درمان ارزان.

خواب دیدم که خدا آمده بود

گله می کرد. شما خندیدید

و خدا گفت که ایمان ارزان.

رفتن از پایه ی پیمان ارزان.

حیف دیگر که گلی باز نشد

ورنه در گوشه ی بازار خیال

مرد کوری می گفت:

بشتابید که گلدان ارزان.

خانه آباد شد از خونه جگر خوردن ها

نکینید اینهمه ویران ارزان.

تیر آرش ز کمان جست و به آرش میگفت:

می فروشند تو و خاک دلیران ارزان.

اشک چون سیل روان است ز چشمان خدا

گله ای نیست.همین است که باران ارزان.

آخر شعر من ای است که هشیار شوید

جوجه را آخر پاییز شمارید

زمستان ارزان.

90/2/15    ساعت 23:45                                    رها